|
Morgen ga ik even iemand opzoeken die ik in de bus van Nogales naar
Guaymas ontmoet heb. Hij heeft zo mooi zijn naam en adres
opgeschreven met de vraag of ik langskwam dat ik dat ook maar ga
doen. het is vlakbij Los Michos waar ik sowieso wat langer wil
blijven dus misschien kan hij helpen met het vindenvan een
onderkomen.
Ook dit zien we wel weer....
ik lees net dat er een tropische storm aan staat
te komen met temperaturen tot 35 graden, tsal mij benieuwen.
22 oktober
Vandaag nog niemand opzoeken want waar hij woont
is nog een heel eind hier vandaan, dus dat komt nog.
Weer op tijd vertrokken, het begint al een beetje
te wennen een uur vroeger. Het is wel zo dat de klok weer een uur
vooruit moest vandaag op de grens van Sonora en Sinaloa. Moeten de
eitjes nu weer langer of korter koken....
Na over de American pacific highway (weg no 15 )
een tijd gereden te hebben, begon de zon, en het feit dat ik
gisteren 120 km gefietst had, hun tol te eisen.
Bij een bezinestation vroeg een chauffeur in het engels of ik naar
Los Mochis ging. JA, natuurlijk en even later zat ik in de cabine
van een vrachtwagen. De chauffeur bracht de wagen van de grens met
amerika naar het zuiden waar die verkocht werd. Hij had enkele jaren
in Phoenix gewoont. Elke keer vloog hij heen en reed hij terug
als er een wagen gehaald moest worden.
Als hij me de volgende keer weer zag fietsen zou hij stoppen.
In Los Mochis heb ik een hotel genomen voor een week om uit te
rusten.
23 oktober
Lekker geslapen en uitgevonden hoe de TV werkt.
Misschien goed voor het leren van de taal, bijna alles is Spaans.
Vanmorgen even de wijk doorgelopen. Hoofdzakelijk marktkraampjes met
allerlei goedbedoelde rotzooi. Druk autoverkeer en bussen die met
grote wolken uitlaatgas rondrijden.
Ook rijdt de politie veel rond, zwaarbewapend met automatische
wapens. Ik heb ze nog niet horen schieten. Ook militairen zijn van
de partij. Onderweg waren er trouwens ook veel kontroles.
24 oktober
Vandaag wat rondgewandeld in de stad en lui op bed
gelegen, geslapen en gelezen. Voor het avondeten een goed restaurant
gevonden waar ik voor 8 euro flink gebunkerd heb.
25 oktober
Vandaag mijn kleren naar de wasserij gebracht en
gekeken wat ik niet meer nodig had. Een wielershirt met lange
mouwen, waar ik vanwege de kilo's die weg zijn nu 3 keer in pas, een
lange broek die ook erg groot was geworden en een paar sokken zijn
uiteindelijk op straat beland in een plastic tas en hebben
waarschijnlijk een betere eigenaar gevonden. Ik denk nog na over
mijn tent, slaapzak en kookgedoe. kan ook eigenlijk wel weg want
slapenen eten is niet echt duur hier en een beetje licht fietsen in
deze warmte is ook wel lekker.
Verder op de fietsnaar het station om een kaartje te kopen voor de
Copper Canyon trein. Die ging de volgende morgen om 6 uur.
Nog even door het plaatselijke park gelopen, wat gegeten, de was
opgehaald en een luie avond genomen.
26 oktober
'sMorgens om 5 uur op. Ik hoorde de avond ervoor
dat de klok een uur terug moest ivm de zomertijd. De taxi naar het
station was mooi op tijd en de chauffeur deed precies wat ik
verwacht had. Op mijn vraag hoeveel het was naar het station zei hij
100 pesos. De dag ervoor had ik aan een taxichauffeur gevragd wat
het kostte en die had 50 pesos gezegd. We hebben het uiteindelijk
maar op 70 pesos afgemaakt.
Ook de tein was op tijd en we vertrokken voor een lange reis van
ongeveer 600 km. door de bergen. Het was erg mooi, maar ik had me er
meer van voorgesteld na de foto's op internet te hebben gezien. Maar
ja die foto's zijn vaak van buitenaf genomen, waar je dan beter de
bruggen e.d. kan zien. Toch een indrukwekkend landschap waar de
trein naar dik 2000 meter steeg.
We vielen met de neus in de boter, ik was samen met Elisabeth, (een
duitse dame die gisteren ook een kaartje kocht toen ik op het staion
was) want er was een dorpsfeest aan de gang. Dus inchecken in het
hotel en naar buiten. Er was zgn. worstelen aan de gang en het hele
dorp was aanwezig. De plaatselijke muziekschool deed een uitvoering,
er werd gevolksdanst en de oorspronkelijke indianen die rond het
dorp wonen deden hun traditionele langeafstandsloop. Ze starten, al
in het donker, en lopen 6 kilometer. Terug in het dorp tiken ze aan
en lopen dan de volgende 6 kilometer. Twee van hun hebben een houten
bal die ze dribbelend meenemen. begeleid door iemand met fakkels
weten ze de weg te vinden.
Ze lopen in een soort korte rok met blote benen. De temperatuur zakt
's nachts tot 5 graden maar dat maakte niet uit voor hun. Voor mij
wel want ik had vergten mijn jas mee te nemen. Zelf een flinke extra
scheut tequilla in een drankje hielp niet echt tegen de kou dus ik
was blij dat de douche echt warm tot heet water had.
27 oktober
Na ongeveer het beste ontbijt van alle hotels in
Mexico hebben we een tour gedaan met een lokale touroperator. 5 Uur
met de auto door het reservaat waar de oorspronkelijke indianen
wonen. Het was een mooi gebied met rotsen in allerlei vormen. Na
gewndel, een bezoek aan de missiepost en een groot meer reden we
naar een ander park met een waterval. Zelfs zonder erg veel water
was het nog een redelijk gespetter.
Terug in Creel hebben we eerst een bijzonder lekkere halve kip
gegeten. s'Avonds vonden we zelfs nog een barretje om wat te drinken.
Tja en dan toch maar het lijstje van vergeten
spullen :
1 bidon ergens bij een meer in Canada
1 zwembroek, ik denk in Yellowstone
1 fles shampo, ergens in de douche
1 windjack ergens van de fiets gevallen
EN.... tromgeroffel
1 HOED die in de trein naar creel is blijven liggen. (dit is hoed
nummer ?? tijdens het reizen)
heb weer een nieuwe, een pet in dit geval, zal me
benieuwen hoe lang die bij me blijft.
28 oktober
Vandaag terug naar Los Mochis na gewekt te zijn
door de kerkklok die op ongeveer 6 meter van het raam hing.
Elisabeth met de bus door naar Chihuahua en ik met de trein terug
naar Los Mochis. Een duur kaartje, want er reed deze dag alleen maar
1e klas. Een lange reis van 9 uur. Omdat het hetzelfde traject was
als op de heenweg duurde het ook nog eens langer voor het gevoel.
Gelukkig zat ik naast een mexicaan die engels sprak, een
hoteleigenaar uit Creel, dus we hebben flink wat afgeouweklept.
Toch nog een leuke foto gemaakt van een rots. Er werd door de
conductuer omgeroepen dat de rots eraan zat te komen en zelfs de
machinist, die eerts een station was vergeten en terug moest... ,
dacht eraan om de fluit te laten fluiten. (voor de rots zie de
foto's).
Uiteindelijk rond 9 uur weer in het hotel waar ik me afvroeg hoeveel
nachten ik nog had.
Hoe je via een nietje in een politieauto komt
Vanmorgen vroeg ik in het hotel hoeveel nachten ik
nog had. Er kwam gelijk een heel verhaal en ik begreep dat ik de
laatste nacht gehad had. Ik heb dus alles ingepakt en ben
vertrokken. Eigenlijk was het nog niet mijn bedoeling maar ze hadden
de kamer alweer verhuurd. ( nu weet ik dat ik nog wel een nacht
tegoed had)
Goed, even een ontbijtje in de stad en op weg naar Guasave, naar de
man die ik in de bus had ontmoet. Het fietsen ging niet erg lekker,
ik had een beetje last van maag en het was erg warm.
Wat vaker stoppen dus en rusten en bijvoorbeeld een kokosnoot eten
en drinken. Op een gegeven moment ging het wel weer aardig en ik
draaide bij een benzinestation naar binnen en hoorde PSSSSSSSSSS.
Lekke band. Ik was door een nietje gereden en er zat een redelijk
gat in mijn binnenband.
OK, geen probleem, fiets op de kop en plakken, onder de
belangstelling van 2 mexicanen. Bij de pomp de band oppompen, die
was te zacht dus een beetje erbij....... PANG, band naar de
gallemiezen. Geen reserve binenband dus.....
Gelukkig wisten de mannen een fietsenwinkel in het dorp en daar
verkochten ze waarempel ook nog de goede maat. Made in China.. lang
leve de Chinezen.
Toch maar iets korter, want toen ik bij de fiets terugkwam paste het
ventiel niet door het gat in de velg. Ook hier wisten de mannen raad
en wezen naar een reparatieplaats waar ze keurig het gat iets groter
geboord hebben. Opgelost. Weer naar de pomp om er lucht in te
krijgen. Toen de band er eenmaal omlag en de boel weer werkte wilde
het wiel niet draaien. Er bleek een bobbel op de band te zitten en
bij nader onderzoek was de buitenband gescheurd.
Ik vond dat ik toch in Guasave moest zien te komen om daar bij een
goede fietsenzaak de boel op te lossen.
Liften dus maar. Is toch niet makkelijk in Mexico.
Ik had de fiets op de oprit van de "snelweg" gezet en er kwam een
politiauto aan. Ze stopten en ik ging naar ze toe want ze reden in
een ..... ja ja ... een truck. Op mijn vraag of ze naar Guasave
gingen zeiden ze ja en op mijn vraag of ik kon meeliften belden ze
even met het hoofdburo of zoiets en ik kon de fiets achter op de
truck leggen. Dus zat ik even later naast een automatisch wapen op
de achterbank. Zij hadden ondertussen Ricardo, de man van de bus,
gebeld en die kwam mij een stuk verderop ophalen.
De agenten vonden het wel apart dat ik zo ver fietste, maar vroegen
wel of ik gek was, zoals de meesten dat vragen.
Ricardo kwam er aan en de fiets ging achter in de auto. In Guasave
direct naar een fietsenzaak waar ze voor 10 euro een nieuwe
buitenband erom hebben gelegd en de voorband naar het achterwiel
hebben gedaan. Het is geen Schwalbeband maar ik ben er eerst mee
geholpen.
Bij Ricardo thuis gegeten . een groot bord garnalensoep. Maar niet
zo'n soepje waar 10 garnalen in zwemmen, maar eenlaag van een 3 cm.
garnalen met een pittige soep er doorheen. Hij had ook 5 containers
vol garnalen staan. Die ging hij de volgende dag naar Phoenix
brengen, dus mijn bezoek duurde maar kort.
Hij heeft me uiteindelijk naar een hotel gebracht, waar je kamers
per uur kunt huren :) , en daar blijf ik een nachtje.
Morgen weer een stukje verder en dan maar eens serieus naar een
leuke plek ergens aan het strand gaan kijken.
29 oktober
Zag gisterenavond toen ik op bed lag dat er een grote spiegel aan
het plafond zat...... Spannend hoor :)
Vroeg vertrokken ivm de warmte en ook weer vroeg een hotel opgezocht
in guamuchill.
Blijf hier 2 nachten en ga dan verder om eindelijk een beetje bij de
kust te komen.
groeten tot................ |