|
18 oktober
Gisterenavond was er een aktiviteit van een groep
die zich bezighoud met de Native Americans en anddere minderheden in
Amerika. Het was een bijeenkomst in het hostel, in de tuin, waar
verschillende mensen iets lieten horen in de vorm van een verhaal,
rap, zang of poëzie. Een leuke avond, waar je de amerikanen weer van
een andere kant zag.
Vandaag eerst een stuk in de buurt gelopen. Er zijn in een gedeelte
van de wijk een heleboel muurschilderingen gemaakt. Daarna heb ik
een dagkaart voor de tram gekocht en ben van het ene eind naar het
andere eind gereden en hier en daar wat rondgelopen. Het blijft me
toch een beetje verbazen hoeveel mensen er op straat zwerven en
bedelen en dronken zijn en geestelijk niet helemaal volledig,of in
ieder geval met een kortsluiting.
Ik kreeg het volledige levensverhaal van een jonge gast te horen die
naast me in de tram zat. Alles kwam voorbij, voor zover ik het kon
verstaan, opa, oma, vader en moeder die hij haatte. Geweren en
amunitie en alles wat er bij hoort.
Ik krijg toch een soort van plaatsvervangende schaamte dat ik zo
makkelijk leven heb op dit moment.
Aan het eind van de middag kwam de volgende
aktiegroep, een aantal mensen die eten maakten voor de daklozen en
hongerigen. Het zat wat tegen want er was bijna geen eten te krijgen
vanwege iets met de supermarkten. Met wat ze uiteindelijk toch te
pakken kregen gingen ze de straat op, maar ook dat viel tegen omdat
het regende. Er was dus uiteindelijk eten over. Tijdens het praten
over voedsel dat weggegooid wordt, bleek na info op internet dat
Frankrijk een wet heeft aangenomen dat supermarkten geen voedsel
meer mogen weggooien op straffe van 25000 euro per overtreding.
19 oktober
Op tijd op om te bellen hoe laat de bus naar
Nogales ging. 9.30 Uur was de bedoeling. De fiets ging makkelijk
achterin de "Van".
Via Tuscon en onderweg nog wat mensen oppikken ging het naar Nogales
aan de grens met Mexico.
Wat daar direct opviel was de muur die tussen Mexico en de VS staat.
Amerikaanse douane heb ik niet gezien en de Mexicaanse was
makkelijk. Een formuliertje en na betaling van zo'n 25 euro had ik
180 dagen toegang. Dat de mevrouw achter de balie in 1e instantie
niet het verschil zag tussen het amerikaanse visum in mijn paspoort
en de persoonlijke gegevenspagina was niet zo'n punt..... :)
Eenmaal in Mexico begon direct het gedoe van Taxi
Taxi, change money enz. Op de fiets naar de busterminal die gelukkig
niet zover weg was en aan de goeie kant van de bergen, waar ik een
kaartje kocht naar Guaymas. Volgens het kaartje vertrok ik om 16.30
uur en kwam ik aan om 04.30 uur. een lange zit dus maar het bleek
niet helemaal te kloppen want we waren er om ha;f twaalf 's avonds.
De fiets werd zonder gedoe gewoon op de rest van de bagage onderin
de bus gedaan. Bij het uitladen moest ik wel even optreden omdat de
jongen die de bagage uit de bus haalde aan mijn fiets begon te
trekken. Hij bleef maar even uit de buurt totdat ik het zelf had
gedaan.
in het donker een hotel gevonden, wat het meest erge bleek te zijn
waar ik tot nu toe geslapen heb.
20 oktober
Het hotel heb ik overleefd en om 7 uur 's morgens
zat ik op de fiets om eerts verder langs de kust te gaan. Hier in
Guaymas is het niet echt mooi, industrie e.d. eerst even het
personeel van een soort supermarkt aan het werk gezet. Ik had de
verkeerde machine voor koffie aangezet, een beker eronder en op een
knop gedrukt. Het bleek de machine om een groete pot koffie te
zetten, dus er kwam een overstroming..... Het werd wat lachend
weer opgelost.
Onderweg gestopt om wat te eten bij een stalletje aan de weg. Vordat
ik er erg in had had ik al eten voor mijn neus staan. ben benieuwd
of het goed gaat want het zag er nou niet echt schoon uit.
Een lange weg richting zuiden met af en toe wat druk vrachtverkeer.
Het gaat echter wel goed, ze houden redelijk rekening met mij. Ik
zit nu in Vicam in een motel. Hier is het wel schoon, simpel maar
het voldoet. Het is wel aan dezelfde drukke weg waar de hele nacht
het verkeer door zal gaan hoorde ik. Als ik het goed heb kan ik
morgen een gedeelte een alternatieve weg nemen. We zien het wel
weer. Mexico is even wennen.
21 oktober
Vroeg op, een bak koffie, tenminste .. het ruikt
naar koffie, ziet eruit als koffie dus het zal wel koffie wezen....
:(
Ben en voel me niet ziek dus het eten gisteren
ging goed. En als ik daar niet ziek van ben geworden word ik
waarschijnlijk nergens meer ziek van.
Eerst een eind de doorgaande weg gevolgd en toen naar binnen gegaan.
Was leuk, even een poosje door gewone dorpen, onderweg weer een
soort koffie ( gewoon oploskoffie maar dat vind ik niet zo
lekker...), een colaatje en een gratis maaltijd gehaald. (ik wilde
betalen maar dat hoefde niet) en toen kwam ik weer op de doorgaande
weg. Veel alternatieven zijn er niet en de zijweg die ik later nam
veranderde in een zandweg met kuilen. Als je al de kuilen kon
vermijden had je een schop nodig om het zand en stof uit je oren en
neus en ander openingen in je lijf te halen. Dar feest wilde ik niet
dus maar weer omgedraaid en naar de autoweg gegaan. Bij het overgaan
in een tolweg vroeg ik de politie die er, zwaar bewapend, stond of
ik door kon gaan. Dat kon maar dan moest ik even rechts langs de
tolpoortjes zodat ik niet hoefde te betalen. Een goede brede
vluchtstrook was er in ieder geval wel. Uiteindelijk zit ik na 120
km weer in een , dit keer, goed hotel voor een zacht prijsje.
Morgen ga ik even iemand opzoeken die ik in de bus van Nogales naar
Guaymas ontmoet heb. Hij heeft zo mooi zijn naam en adres
opgeschreven met de vraag of ik langskwam dat ik dat ook maar ga
doen. het is vlakbij Los Michos waar ik sowieso wat langer wil
blijven dus misschien kan hij helpen met het vindenvan een
onderkomen.
Ook dit zien we wel weer....
ik lees net dat er een tropische storm aan staat
te komen met temperaturen tot 35 graden, tsal mij benieuwen.
groeten tot................ |